Nedense bu hafta oldukça duygusal bir hafta yaşadım.. Dün de evde cocuklarımla bir gün geçirmek istedim...Evdeyken de elime bazı eski fotoğraflar geçti...Hayatta anı biriktirmek kadar değerli ne olabilir acaba? Ben gerçekten çok şanslı biriyim, zira dostlarımla çok güzel anılara sahibim ....ancak dün baktığım resimlerden bazıları da  beni oldukça hüzünlendirdi.

senesini hatırlayamıyorum ancak Bettina ve Cem'in Cengelköydeki evinde bir christmas yemeği..

Dün akşam Bettina'nın geleneksel Christmas yemeği vardı.Zaten herşey de onunla başladı..En son o yemeğe gittiğimde ki gurup, oldukça küçük bir guruptu... Ne var ki o guruptan kaybettiğimiz dostlarımız ve ayrılan eşler oldu..

Sonra cocukların resimlerine baktım..Caninonun bartmitzwasını buldum..Aslında çok geçmedi gibi geliyordu bana malesef çoook geçmiş..Gözlerim dolarak çocuklarımızın o zamanki hallerini düşündüm..

Ve tabiii  bizim hayatımızın olmazı sandığımız Bolu günlerimiz..Orada ki keyifli partiler bir bir geldi geçti..Tabiii bu anıların hepsi Bettina'nın bir davetinden hortladığından  resimler çoğu da onunla ilgili anılardan..

Kimisine gülerek, kimisine gözyaşları ile baktım ve sonunda hayatta ne kadar şanşlı olduğumu; yanımda ne özel dostlarım olduğunu; çok özel anılar biriktirme lüksünü yakaladığımı farkedip  birkez daha şükrettim.

Dün oturup kendime bir new year resolution yazdım!! Umarım yapabilirim...

Hayatımda olan , olmayan, olamayan, dokunup geçen herkese binlerce teşekkür ederim.. Bugün kü Zeynep hep sizlerle yaşadıklarım, sizlerden öğrendiklerim sayesinde oldu. 

Özellikle forum dostlarım benim canım delirirums larım..... Sizler iyi ki hayatımdasınız ..sizleri çok seviyorum ve dün geçe metamorfos kilisesinde bir mumu da sizler için yaktım...